Eksiklik bazen fazlalıktır

Oldukça yaygın olan bir motivasyon hikayesi vardır. Muhtemelen hayalidir ancak Beydeba hikayeleri gibi dünya literatürüne, hiç unutulmayacak öyküler arasına girmiştir. Geçmişe baktığımızda. verdiği mesajın sadece insanları değil, devletleri de ilgilendirdiğini görürüz.

Japonya’da tek hayali iyi bir judocu olmak olan 10 yaşlarında bir çocuk vardır. Sağ kolunu bir trafik kazasında kaybedince hayalleri yıkılır, hayata küser. Durumu gören babası, ülkenin en ünlü judo hocalarından Yoshitaro’ya giderek çocuğu için yapacağı bir şey olup olmadığını sorar.

Yoshitaro, çocuğu getirmesini ister. Baba çocuğunun judo öğrenmesinden ümitsiz de olsa meşguliyet kazanmasına sevinir.

Çocuk ertesi günü çalışmalara başlar. Yoshitaro, çocuğa 40 gün boyunca yere düşmesini öğretir. Bunu yüzlerce kere tekrarlatır. Sonra, bir tek judo hareketi göstererek bunu her gün huzurunda yapmasını ister.

Aradan yıllar geçer, çocuk iyice büyüyüp genç olunca, onu önemli bir turnuvaya sokar. Delikanlı bildiği tek judo numarasıyla önüne çıkanı devirir.

Nihayet finale çıkar. Karşısında son 10 yılın yenilmeyen şampiyonu vardır. “Buraya kadar şans eseri geldim ama ben bir tek hareketle bu adamı yenemem. En iyisi turnuvadan çekileyim” düşüncesiyle hocasına gider. Yoshitaro kabul etmez, maça çıkmasını ister.

Genç, son rakibini de devirip kupasını alır. Hocasına sorar; “Bana sadece bir tek hareket öğrettin. Üstelik tek kolum da yok. Nasıl şampiyon oldum?..”

Yoshitaro bu işin sırrını şöyle açıklar: “Evlat, sen iki nedenle bu işi başardın. Birincisi, 10 yıldır aynı hareketi yapa yapa dünyada o hareketi en iyi yapan kişi sen oldun. İkincisi de, o hareketin sadece bir tek karşı hareketi vardır. Onun için de rakibinin seni sağ kolundan tutması gerekir!..”