Geçmiş Zaman Yolculukları
Romalılar zamanında hükümet postası, Antakya’dan İstanbul’a günde aşağı yukarı 190 kilometre katedilerek 6 günde gelirdi. Sezar, Roma’dan Rhone’a kadar olan yolu 8 günden kısa bir sürede katetmişti. Her güne 150 kilometre düştüğü düşünüldüğünde, ne kadar süratli olduğu anlaşılabilir. Ama Maximin’in öldürüldüğü haberini sürekli at değiştirerek Aquileja’dan Roma’ya ucu ucuna 4 günde getiren habercinin sürati, daha da dehşet vericidir. Bu adam, günde en az 200 kilometre yol almıştı.
Milattan sonra 69 yılında, kışın en zor döneminde, Belçika’da isyan çıktığı haberini, haberciler günde 240 kilometre yaparak 9 günde Roma’ya ulaştırdılar. Bildiğimiz gibi bu yolculuklar içinde en süratlisi, Tiberius’un, hastalanmış Drusus’un yanına gitmek üzere Pavia’dan Cermanya’ya yaptığı yolculuktur. Tiberius, yanına bir kişi alarak çıktığı bu yolculukta, tabii sürekli beygir değiştirmek suretiyle, 24 saatte aşağı yukarı 290 kilometre katetmişti. Elbette bu müthiş hıza ulaşabilmek için, sürekli dörtnala at binmesi ve hayvanları öldürünceye kadar sürmesi gerekti.
Ortaçağın ilk devrelerinde Avrupa’da katedilebilen günlük yol miktarı 20-30 kilometreyi geçemediği halde, Romalılar zamanında arabayla yapılan yolculuklarda günde ortalama 60-73 kilometre katedilirdi.
1188 yılının 18 Mart’ında Roma’dan hareket eden bir Papalık kuryesi, İngiltere’nin Canterbury şehrine 25 günde varabildi.
Romalılar zamanında Ostia’dan İspanya’ya, Taraco’ya denizden 5 günde varmak, süratli bir yolculuk sayılıyordu. Taraco’dan Ostia’ya 4 günden daha az bir zamanda varmayı, Plinius “seyahatlerin en süratlisi” diye vasıflandırmıştı. Cervantes, Napoli’den Barcelona’ya 12 günde varmayı “şans eseri” şeklinde nitelendirir.
Aslan Yürekli Richard, Marsilya’dan 1190 yılının 16 Ağustos’unda hareket etti. 23 Eylül’de Mesina’ya vardı. Yani yolculuğu bir hayli uzun sürdü. 9 Ekim 1192’de Akkâ’dan gemiye bindi, 11 Kasım’da Korfu’ya geldi. Ortaçağ için normal bir hızdı bu; ama Romalılar dönemiyle kıyaslanırsa, devede kulak sayılacak bir süratti.
Die Geschichte der Dummheit (Tarihte Garip Vakalar), Max Kemmerich,
