Savaş Tarihinin Üşütükleri
Savaş tarihine geçen ve psikopatolojinin yardımıyla tasnif edilebilen “üşütük” sınıfları ve en meşhur isimleri şöyle;
DELİLER
Bu klasmanda yer alan en iddialı isim Yunanlı General Hacianestis’tir. 1921’de Anadolu’da Türklere karşı yaptığı savaşı yatağından yönetmişti. Hasta falan değildi. Sadece kemiklerinin camdan olduğuna inanıyordu.
ŞAŞKINLAR
İngiliz Lord Raglan: 19. yüzyılın hızla değişen dengelerini anlamakta güçlük çektiğinden, kimin dost kimin düşman olduğunu hep birbirine karıştırıyordu.
İngiliz General George Pomeroy Colley: 1881’de Afrika’daki Boer savaşında stratejik bir önemi olan Majuba tepesine ulaşmayı başaran Colley, alçak platoda uyuyan düşmana saldıracağına, askerlerine marşlar söyletmiş. Sesleri duyan düşman uyanınca evdeki hesap çarşıya uymamış tabii.
ISRARCILAR
Fransız Kralı VI. Philippe, bu grubun başını çekmektedir. 1346’daki Crécy Meydan Savaşında İngiliz okçularının yetersiz olduğunu ve zırhlı bir Fransız askerini asla öldüremeyeceğini iddia etti. Savaş sonunda neredeyse bütün şövalye birliğini kaybetmişti.
GADDARLAR
Gözünü kırpmadan askerlerini boşu boşuna ölüme yollayanlar sınıfı… İngiliz General Aylmer Hunter Weston türünün en iyi örneklerinden. 1915 Çanakkale muharebesinde aşılması imkansız olan Gelibolu kayalıklarında aralıksız olarak askerlerine “Hücum” emri verdi. Dalga dalga karaya çıkan tam üç tümen İngiliz askeri Türkler tarafından imha edildi. Savaştan sonra İngiltere’ye döndüğünde “Ölü mü? Beni ölüler ilgilendirmez!..” diye konuştu. Kendisi ise yatağında öldü.
Aslında Weston istisna değil. Çünkü askerini telef eden birçok geri zekalı general savaş meydanında değil, yatakta ölmüştür.
The Guiness Book Military Blunders, Geoffrey Regan, Middlesex-1991
